Aslında yıllardır alışıla gelmiş bir hadise olmasına rağmen bizim kendimizi(Fenerbahçe'lilerin) içten içe kandırdığımız anların, hayal kırıklıklarının ilacıdır avunmak.Mantıklı vehayutta mantıksız bir şeyler bulması lazım insanın avuntu için,sevinmek için.Bende dün avunmak için Barcelona'ya sarıldım.Fenerbahçe Hiç Alamıyor ki Kupasında bir kez daha hüsrana uğramamın üzerine,bari Barcelona kupayı alsında günümün sevinmek için bir anlamı olsun dedim anda,Athletic Toquero'nun golüyle 1-0 öne geçti.Tam acaba bugün bana sevinmek nasip olmayacak galiba derken Toure'nin mükemmel golü geldi.İlk yarı karşılıklı gollerle 1-1 bitti.Bende bunu fırsat bilip kupa finalini izlemek için gittiğim arkadaşımın evinden kendi evime doğru yollanıp güzel bir ikinci yarı izlemek isteğiyle yola çıktım.Derken eve gelip birde ne göreyim,Barcelona beni beklememiş,hayınlık yapmış,usul usul 3 gol daha atmış meğersem.Skoramı sevinsem,kaçırdığım golleremi üzülsem bilemedim.Gerçi Barcelona'nın bu seneki maçlarında çizdiği klasik profili olan "ekranın başından kalkarsan ben gollerimi atarım sen bir şey göremezsin" bu sefer bana denk gekmişti ama olsun,öyle ya da böyle kupa Barcelona'nın oldu,bizde mutlu olduk.Pep ilk yılında rüya gibi bir sezon geçirirken bu rüyayı dünyada ki tüm Barcelona'lılara yaşatmaya devam ediyor...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder